Net een week geleden maakten twee politici bekend naar Zweden af te reizen om daar het verbod op
prostitutiebezoek onder de loep te nemen. ‘Want’, zeiden zij, ‘wij willen
onderzoeken of dit een afdoende maatregel is om slachtoffers van vrouwenhandel
te helpen’.
Vanaf dat moment barstte de bom. Mensen buitelden over
elkaar heen om hun mening kenbaar te maken. De één met nog hardere commentaren
dan de ander. ‘De percentages dat 50 tot 90 procent van de prostituees slachtoffers
van vrouwenhandel kun je niet hard maken’. Een bekend Nederlands schrijver
wierp de geschatte lengte van zijn lul in de strijd om zijn gelijk te halen. Het beroep politica werd vergeleken met dat van een hoer in weer een andere column.
En dan de persoonlijke meningen die als paddestoelen onder de talloze blogs
verschenen. Ik walgde ervan. Allemaal zelfbenoemde deskundigen die denken dat
zij de ultieme waarheid kennen. Of misschien ernstiger, bang om hun hobby op te
moeten geven. Uiteindelijk moest Hilkens menig bedreiging in ontvangst nemen.
Mannen beloofden haar ledematen te breken wanneer zij het verbod op prostitutie
erdoor zou krijgen.
Ondertussen voelde ik mijn bloed tot een kookpunt komen. Sommige feiten, zoals het ondergronds verdwijnen van activiteiten
bij doorgang van het verbod. En dat daardoor slachtoffers minder goed bereikt
worden. Die kan ik niet tegenspreken. Een schatting van slachtoffers kan ook ik niet
hard maken. Er zullen heus vrouwen vrijwillig kiezen voor het beroep van
prostituee. Er zitten meer kanten aan het probleem. Dit vraagt om een
genuanceerde discussie. Maar de schofterigheid waarmee sommigen het onderwerp
adresseerden. Van nuance was inmiddels geen sprake meer. Met deze nuance
reisden de politici wel af naar Zweden.
Feit blijft dat, ook al klopt de schatting van 50 tot 90%
niet, 10% al teveel is. Feit blijft, dat er vrouwen onvrijwillig werken als
prostituee. En feit blijft dat zij verschrikkelijke dingen meemaken. Dingen die
je je ergste vijand niet aan wil doen. Het romantische beeld van de gezellige
prostituee bestaat niet. Rood licht staat voor criminaliteit, macht, geld en
uitbuiting van vrouwen. Waar vraag is, zal aanbod gecreëerd worden.
Mensenhandelaren grijpen iedere kans aan om geld te verdienen en wurmen zich
door het systeem om toch vooral hun eigen zak te spekken. En daarmee een vrouw
al haar waardigheid en lichamelijke integriteit af te nemen.
Inmiddels maakte Hilkens bekend dat zij het verbod op
prostitutiebezoek niet door zal zetten.Wat betekent dat mensen te vroeg zijn
begonnen met schreeuwen. Had zij immers niet aangekondigd alleen te
onderzoeken? Een feit en geen mening. Of krijgen we nu weer een storm aan
geluid dat ze geen ballen zou hebben om door te zetten? De ballen matchen leuk
bij de geschatte lengte van de lul. Alvast een tip.
Ondanks dat ook dit niet de oplossing blijkt, levert het
vroegtijdig geschreeuw nu nog een voordeel op? Vrouwenhandel heeft aandacht gekregen.
Wie weet helpt het de slachtoffers.